Dark Light

Het klinkt wat zwaar, maar zo voelde het begin van de marathontraining wel even vanavond. Wat ik heb gisteren besloten tijdelijk de komende maanden te stoppen met zaalvoetbal en mij vol te focussen op hardlopen. Daarmee is in mijn hoofd officieel de marathontraining begonnen. De start van een lange, zware en ongetwijfeld ook erg mooie reis naar mijn eerste marathon op 19 april 2015 in Enschede.

Het is dinsdag en na een drukke maar soepel lopende werkdag kleed ik mij op mijn werk om om hardlopend naar huis te gaan. Korte broek aan, shirt aan, jasje erover, fel geel hesje erover, sportkousen aan, hardloopschoenen aan, hardloophorloge om en oh jah hardslagmeter om. Alle kleding en accessoires zijn aan. Nu nog even de nieuwe (voor mijn verjaardag gekregen) oordopjes in en ik kan gaan.
Buiten aangekomen wacht ik nog even op mijn horloge en als deze aangeeft dat hij contact heeft met de satellieten zet ik de training aan, noar huus op an.

Ik begin op de Oldenzaalsestraat in Hengelo, goed verlicht en breed. Prima dus, na een brug over de snelweg sla ik linksaf. Dit is echt een B-weggetje achterlangs, af en toe staat er een straatlantaarn lang de weg, maar de verlichting is schaars en eerlijk is eerlijk, je voelt je niet volledig veilig. Aan de andere kant zie ik er uit als een kerstboom met über-kitsche rood knipperende lichtjes op beide armen en met reflectie dingen waar je maar kunt bedenken, dus waarschijnlijk opvallender dan een gemiddelde fietser. Bijkomend voordeel is dat je als hardloper altijd tegen het verkeer inloopt zodat je het verkeer aan ziet komen. Mocht iemand je niet zien dan kan je altijd nog de berm inspringen.
Ik loop verder door de duisternis en verveel me al in het begin door het gebrek aan dingen die je overdag wel kunt zien. Gelukkig heb ik op mijn mini-radiootje de altijd vrolijke Coen- en Sandershow op, wat mij gelukkig erg afleid van het saaie lopen in het donker. En ik weet dat nu naar 3 kilometer al denken dat je geen zin hebt je niet meehelpt. Gewoon gaan en niet nadenken over wat nog komen gaat. Nb. dit is één van de aller gaafste dingen die ik heb geleerd sinds ik langere afstanden ben gaan lopen. Je wordt er mentaal zo veel sterker van.

Inmiddels kom ik aan bij een boomkwekerij, hier passeert een auto en als ik zie met wat voor een rotgang het paaltje, dat er staat om sluipverkeer tegen te gaan, omhoog komt denk onwillekeurig even dat het me erg leuk lijkt om hier om te staan als dit gebeurt.
Daarna kom ik op de Nieuwe Grensweg. Overdag wel een mooi stuk maar in het donker dodelijk saai!!!
Hierna ga ik linksaf en omdat ik eigenlijk vandaag niet zo veel zin heb in hardlopen begin ik hier toch even te denken. Phoe, ik moet nog helemaal naar mijn huis en terwijl ik op mijn horloge kijk zie ik dat ik nog maar op 5 km zit, en ik weet dat ik er 13 tot 14 moet. Ok niet zeuren, dom doorgaan!
Ik kom op het universiteitsterrein en zie dat ze vol aan het opbouwen zijn voor het Høtspot Festival. Ai das even jammer, daar was ik graag heengegaan. Ik begreep van Joyce en Jeroen dat dit echt geweldig is. Maar Marieke en ik hebben onze verjaardag al gepland op dezelfde dag, dus dat kon niet helaas. Volgend jaar beter. Zaterdag vieren we ons eigen feestje met leuke mensen, een haard achterthuis en Weizen .

Het verkeer is inmiddels niet meer echt een ding. Op de Universiteit komt eigenlijk weinig verkeer op dit tijdstip. Via een klein en goed verlicht pad langs de sportvelden van Achilles en EMOS (Eendracht Maakt Ons Sterk) ga ik via de Bolhaar richting het centrum van Enschede. Door alle lichten en de bewoonde wereld wordt ik op een goeie manier afgeleid. Nu Is alles prima en zit er zelfs aan te denken anderhalve kilometer extra te lopen om aan de 15 km. te komen. Even later denk ik, wat een BULLSHIT! Het gaat om een training en om je kilometers te maken. 13 is erg lekker voor een doordeweekse dinsdag. 14 (waar ik waarschijnlijk op uitkom) is helemaal top! En dan, dan heb je 15??? Tot zo ver mijn interne dialoog.
Mijn verstandige ik heeft gewonnen.

Al met al voel ik mij in de donkere nachten met niks om je heen best wel wat eenzaam eigenlijk (nb. zo voelt het iig, het is uiteraard gewoon eind van de middag/begin van de avond). Deze eenzaamheid is ook nog wel mooi op de eoa manier, je weet dat het heel tijdelijk is, totdat je weer in de bewoonde wereld komt (lees: UT en daarna het centrum van Enschede).
En weet je, je bouwt hier ook wel mentale hardheid op door dit wekelijks te doen. Elke keer weer die saaie onzin. Op een gegeven moment verliest het donkere om je heen het van de routine die je hebt op deze route in het volledige donker. Dat gebeurt nu al een beetje, dit is de derde keer dat ik dit loop.

Gelukkig is het vanaf het cetrum naar huis eigenlijk erg makkelijk, ik dacht niet meer en was gewoon heerlijk aan het lopen.
Eindelijk!
1.26 uur later, 14.250 stappen verder en 1153 calorieën lichter kom ik eindelijk thuis aan, WAAR DE DEUR DICHT ZIT ☹ en alles donker is. Nee hè!!!

Waar is Marieke?

IK HEB GEEN SLEUTEL!

Als ik volledig bezweet (dat valt pas op als je stilstaat) naar de parkeerplaatsen in onze straat loop zie ik gelukkig Valentijn. Ik knuffel hem geef Marieke een kus en denk hè fijn!
Vervolgens kan ik naar binnen en douchen.

Onder de douche realiseer ik mij dat het contrast erg groot is tussen hoe lastig ik het vanavond vond en hoe fijn en makkelijk alles was afgelopen weekend met de loopmaatjes van AC TION afgelopen weekend in het prachtige Twickel bij Borne.
Even later voel ik me topfit, ben de saaiheid alweer vergeten en denk: jongen je gaat het gewoon doen die marathon (als ik niet geblesseerd raak uiteraard) en ik heb stiekem een momentje van trots.

Nu loop ik afstanden tot maximaal 26 km. Ik ben benieuwd wat de nabije toekomst mij gaat brengen, maar ik heb zin in de reis en wat ik tegen ga komen! Ik denk dat ik de reis nog vaak ga vervloeken maar dat deze reis me vooral veel gaat brengen omdat ik grenzen ga doorbreken die ik nooit had verwacht te passeren.

IK BEN BENIEUWD EN HEB ER ZIN IN!

P.s. weet je wat het is, ik heb vaak nagedacht, wat trek mij aan in hardlopen.

De belangrijkste reden is dit, voor mij iig.
Zaalvoetbal is leuker, tennis is veel leuker, squash is leuker, voetbal is leuker. Maar het is allemaal makkelijk, niet dat ik zo goed ben ik al die sporten, zeker niet. Sterker nog, ik win het (als ik al win ) op fanatisme en niet op souplesse en inzicht van deze sporten. Maar het is makkelijk.
Je hebt gewonnen en geniet er nog maar kort van na. Dat is anders bij hardlopen, dat is echt doorzettingsvermogen en het trainen daarvan. Hier denk je echt op een gegeven moment wauw wat gaaf! En dat denk je ook vaak van de omgeving, wat kom je door mooie gebieden, die ik nooit had leren kennen zonder hardlopen.

Dus andere sporten zijn leuker maar hardlopen is veel interessanter. En interessant wint het op dit moment.

De route: https://connect.garmin.com/modern/activity/639844323

Related Posts